www.blur.fora.pl

13

Dyskusje na temat albumu

bugman

nikt jeszcze nie napisal nic o tej rewolucyjnej plycie. plyta znakomita od a do zet. odwrot od wczesniejszych dokonan blur o 180 stopni.to od niej damon zaczal eksperymentowac z dzwiekiem. plyta szorstka, brudna, zadziorna, pelna pieknych gitar. to ta plyta zespol zabil cwieka dzienniakrzom-usmiercil ich britpop (zespol sam nie integrowal sie z ta nazwa)chyba 2 najlepsza plyta zespolu, 1 z najlepszych jakie slyszalem, nie ma slabego utworu. najlepsze:

BEETLEBUM
COUNTRY SAD BALLAD MAN
DEATH OF A PARTY
STRANGE NEWS FROM ANOTHER STAR
ESSEX DOGS

13

Nie wspomniałeś o Song 2 ? Też uwielbiam tą płytę. Jest ona troszkę zapomniana z względu że 1997 to był rok OK Computer. Z utworów należy jeszcze wspomnieć o M.O.R. A Strange News from Another News, jest piękne.

bugman

13

Song 2 to przecież baaaaardzo skomplikowany numer. Very Happy

Nie a tak na poważnie uważam że każdy zespół powinien mieć taki hit, co znają wszyscy.

bugman

Milky

znowu muszę zacząć od zdania: uwielbiam ten album. najbardziej podoba mi się, że mimo pójścia w innym kierunku muzycznym pozostali super. przesłuchiwałam płyty w kolejności ich wydawania i muszę przyznać że wraz z tą zmieniło się moje zdanie o blurze. że nie są zespołem jednego chwytu, tylko są dobrzy w różnych klimatach. Kocham fragment NDLTR kiedy jest 'konferencja prasowa' o tym albumie i któryś mówi że chcieli zmienić trochę styl na co graham odpowiada że chciał zrobić nagranie jazzowe ale chyba nie jest w tym taki dobry (mogłam poprzekręcać słowa ale wiecie o co chodziło) Very Happy

baardzo lubię trylogię You're so great (niby prosta ballada a nie mogłam przestać jej słuchać), Death of a party (miażdżące) a zaraz potem energia z Chinese bombs.

i oczywiście strange news from another star do słuchania w nocy razem z miss america.

13

Zgadzam się szczególnie z ostatnim akapitem. Ten album ostatnio zyskuję u mnie coraz więcej.

bugman

a dla mnie to album genialny od poczatku do konca. 1 plyta blur ktora przesluchalem (poza best of)

caramel

uwielbiam ten album, lecz muszę przyznać, że zakochałam się w nim raczej późno.
do niedawna nie przemawiał do mnie jako całość dopóki nie wsłuchałam się uważnie i nie dostrzegłam geniuszu Wink

brudny, szorstki i taki.. garażowy, piwniczny (jedne z pierwszych skojarzeń ;D), eksperymentalny, poszukujący, intrygujący i zwiastujący 'trzynastkowe' klimaty.
któżby się spodziewał takiego przewrotu w twórczości tych czterech wesołych chłopaczków od "All the people, so many people.." i "Girls who are boys who like boys to be girls.." ?
to musiał być dla fanów wstrząs o sile trzęsienia ziemi..
skupmy się na utworach (skupię się narazie na moich ukochanych Wink

)
- "beetlebum" - co jeszcze można napisać o tym ósmym cudzie świata? co za klimat, a ten riff - nie z tej ziemi - zwłaszcza w ostatnich minutach - rozpływam się.. + piękny teledysk i Damon tarzający się po podłodze - bezcenne + wykonanie na Wembley, 1999 - .. kiedyś gdzieś zalana łzami wykrzyczę razem z Damonem "And when she lets me slip away" wśród spoconych fanów <marzy>
- "death of a party" i "theme from retro" - ponownie nieziemski klimat
- "you're so great" - arcypiękne chociaż za wokalem Grahama specjalnie nie przepadam - tekst piękny w swej prostocie i ta GITARA - obok 'płaczącego' riffu "Battery in Your Leg" to chyba najpiękniejsze dzieło Coxona.. (nawiasem mówiąc Coxonowskie riffy to materiał na oddzielny temat)
- "strange news from another star" - absolutnie piękne, jeden z najsmutniejszych a zarazem najpiękniejszych utworów blur - zbyt piękne na jakiekolwiek słowa. tonę we łzach..
- "essex dogs" - to musiał być dopiero szok - przestery, zgrzyty, dysonanse, kakofonie - poezja Very Happy

Damon zaprasza nas do przeklętego Essex w towarzystwie tajemniczych dźwięków i zgrzytającej gitary..
4:40 - 5:00 - to jest moment na który czekam, co za riff, przeszywają mnie dreszcze.. następnie cichną gitary, kilka sekund ciszy i po tych siedmiu 'brudnych' minutach pojawiają się te tajemnicze, aż mrożące krew w żyłach dźwięki, pomrukiwania - czy tylko ja tak doznaję przy tych dziwnych dźwiękach? bo gdy słucham "essex dogs" w środku nocy, siedząc na parapecie, wpatrzona w absolutną ciemność dzieje się ze mną coś.. nieokreślonego.

album przewspaniały, lecz niedoceniany, niezauważony (poza "beetlebum" i "song 2"), niezasłużenie przemilczany (cóż, rokiem 1997 zawojował "ok computer"), z każdym dniem odkrywam jego piękno Wink

13

Chyba najbardziej eksperymentalna płyta Blur

bugman

13

Właśnie przez te dziwne odgłosy uważam że BLur jest bardziej eksperymentalna niż 13.

bugman

13

Ale 13 ma ''łagodniejsze'' piosenki bez przerestów: Tender,No Distance Left To Run. A na BLur chyba nie ma piosenki bez udziwnień. Fajne wykonania Beetlebum. A szczególnie ta druga wersja.